De laatste uit Indonesie.
Door: Nik
Blijf op de hoogte en volg Nik
30 Maart 2009 | Indonesië, Sanur
Lieve lezers,
We zagen 'm al aankomen, maar het is toch even slikken... het laatste verslag uit Indonesie!
En dat verslag wordt geschreven in het zuiden van Bali, in de kustplaats Sanur, klein beetje oostelijk van Denpasar.
In het vorige verslag konden jullie lezen hoe we waren beland in Ubud, cultureel centrum van Bali. En cultureel was het! Een rustig stadje (of druk dorp), gelegen in een prachtige omgeving, vol winkeltjes, spa's, leuke restaurants en meer. Wat Ubud vooral zo leuk maakte, is de ontspannen sfeer die er hangt. Gewoon erg gezellig.
Ubud was ook de enige stad waar we voor vijf dagen fietsen hebben gehuurd (lekker vervoer en vooral een handig middel om niet VOORTDUREND te worden nageroepen door mensen die taxiservice aanbieden voor "cheap prices yes!").
In Ubud hebben we best wel wat gedaan, daar te weten:
Twee musea bezocht, waarvan een vol lokale, Balinese kunst. Best aardig om te zien.
Leuk fietstochtje gemaakt zonder ooit te komen bij het uitgezochte uitzichtspunt.
Ik heb vanuit Ubud geraft op de Ayungrivier, ook zeer vermakelijk. Het Monkey Forest bezocht, een park waar Balinese makaken in vrijheid leven (heeft iets te maken met vereren van een of andere aapgod...)
Mijn moeder heeft fijn de spa's bezocht voor weet ik veel wat voor traditionele, Balinese behandelingen/massages.
De meest vermoeiende activiteit was ongetwijfeld het bezoeken van de markt. Ze hebben een hoop leuke dingen, maar ook een hoop verkopers, die allemaal min of meer dezelfde Engelse woordenschat hebben: "Escuse me, have a look please, yes, no problem!" of dingen als "yes sarong mister for you, maybe present, good price, yes, have look!".
Beeld je nu het voorgaande in op ietwat zeurderige toon, in Dolby Surround Sound, OVERAL waar je langer dan een kwart seconde stil staat. Om maar niet te spreken van verkopers die letterlijk aan je gaan hangen om je naar binnen te trekken in hun winkelachtige kraampje. Geloof maar, het is Vermoeiend (bewust met hoofdletter geschreven).
En na vijf dagen Ubud was het natuurlijk weer tijd voor een nieuwe plaats, en dus reden we door naar Sanur. Een kustplaats dus, in het zuiden, en lekker dicht bij het vliegveld van Denpasar bovendien.
Op de 25e maart kwamen we aan in Sanur, in Hotel Santai, en de 26e was het gelijk tijd voor misschien de bijzonderste dag tijdens ons verblijf in Indonesie. Het Balinese nieuwjaar, voor de hindoeisten dan, en dat houdt in dat NIEMAND naar buiten mag. Gevolg: de hele dagen in je hotel hangen. 's Avonds mocht je geen licht maken behalve (kleine) kaarsjes, geen elektriciteit en een fluistertoon werd op prijs gesteld. Een vreemde vertoning, maar iedereen doet mee. Hindoes, Boeddhisten, Moslims, toeristen, allemaal blijven ze binnen. Toch mooi om mee te maken.
Verder hebben we vanuit Sanur de beroemde tempel Tanah Lot bezocht, maar dat werd een behoorlijke flop. We waren ietsje te laat voor de beroemde zonsondergang bij Tanah Lot, en het was ook nog eens bewolkt. Bovendien zagen we beroemde tempel eerst aan voor een wel leuk gelegen restaurant. Klinkt indrukwekkend, niet?
Ook zijn we nog een dagje op pad geweest met een gids, die ons door de bergen naar een mooi gelegen meer reed, en daarna naar de aardbeiplantages. Ook best leuk.
We zijn ook nog een avond terug geweest naar Ubud, voor het benefietconcert van Michael Franti & friends. Leuke muziek op een ietwat zweverig hippie-achtig festivalletje (1500 mensen ofzo). Leuke sfeer dat zeker.
En toen waren we bij vandaag, de laatste dag in Indonesie. Vanmiddag rond vier uur vertrekken we vanuit Sanur naar het vliegveld, vanavond om vijd over acht vertrekken we naar Singapore. En dan vliegt mijn moeder alweer snel door naar Amsterdam, waar zij natuurlijk onder luid gejuich op Schiphol zal worden opgehaald.
En voor mij, voor mij begint het avontuur nu pas echt. Na een kleine wachtperiode op Singapore Airport (slechts een uurtje of 36) vlieg ik moederziel alleen naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Een overnachtig daar, en op twee april zet ik voort naar Pokhara, plaats van bestemming.
Dus lieve lezers, blijf me volgen, want ook al komt mijn moeder alweer terug, ik ben pas net begonnen!
Voor de laatste keer vanuit Indonesie,
Terima Kasih voor het lezen en
Selamat Jalan!
Nik & Peggy
We zagen 'm al aankomen, maar het is toch even slikken... het laatste verslag uit Indonesie!
En dat verslag wordt geschreven in het zuiden van Bali, in de kustplaats Sanur, klein beetje oostelijk van Denpasar.
In het vorige verslag konden jullie lezen hoe we waren beland in Ubud, cultureel centrum van Bali. En cultureel was het! Een rustig stadje (of druk dorp), gelegen in een prachtige omgeving, vol winkeltjes, spa's, leuke restaurants en meer. Wat Ubud vooral zo leuk maakte, is de ontspannen sfeer die er hangt. Gewoon erg gezellig.
Ubud was ook de enige stad waar we voor vijf dagen fietsen hebben gehuurd (lekker vervoer en vooral een handig middel om niet VOORTDUREND te worden nageroepen door mensen die taxiservice aanbieden voor "cheap prices yes!").
In Ubud hebben we best wel wat gedaan, daar te weten:
Twee musea bezocht, waarvan een vol lokale, Balinese kunst. Best aardig om te zien.
Leuk fietstochtje gemaakt zonder ooit te komen bij het uitgezochte uitzichtspunt.
Ik heb vanuit Ubud geraft op de Ayungrivier, ook zeer vermakelijk. Het Monkey Forest bezocht, een park waar Balinese makaken in vrijheid leven (heeft iets te maken met vereren van een of andere aapgod...)
Mijn moeder heeft fijn de spa's bezocht voor weet ik veel wat voor traditionele, Balinese behandelingen/massages.
De meest vermoeiende activiteit was ongetwijfeld het bezoeken van de markt. Ze hebben een hoop leuke dingen, maar ook een hoop verkopers, die allemaal min of meer dezelfde Engelse woordenschat hebben: "Escuse me, have a look please, yes, no problem!" of dingen als "yes sarong mister for you, maybe present, good price, yes, have look!".
Beeld je nu het voorgaande in op ietwat zeurderige toon, in Dolby Surround Sound, OVERAL waar je langer dan een kwart seconde stil staat. Om maar niet te spreken van verkopers die letterlijk aan je gaan hangen om je naar binnen te trekken in hun winkelachtige kraampje. Geloof maar, het is Vermoeiend (bewust met hoofdletter geschreven).
En na vijf dagen Ubud was het natuurlijk weer tijd voor een nieuwe plaats, en dus reden we door naar Sanur. Een kustplaats dus, in het zuiden, en lekker dicht bij het vliegveld van Denpasar bovendien.
Op de 25e maart kwamen we aan in Sanur, in Hotel Santai, en de 26e was het gelijk tijd voor misschien de bijzonderste dag tijdens ons verblijf in Indonesie. Het Balinese nieuwjaar, voor de hindoeisten dan, en dat houdt in dat NIEMAND naar buiten mag. Gevolg: de hele dagen in je hotel hangen. 's Avonds mocht je geen licht maken behalve (kleine) kaarsjes, geen elektriciteit en een fluistertoon werd op prijs gesteld. Een vreemde vertoning, maar iedereen doet mee. Hindoes, Boeddhisten, Moslims, toeristen, allemaal blijven ze binnen. Toch mooi om mee te maken.
Verder hebben we vanuit Sanur de beroemde tempel Tanah Lot bezocht, maar dat werd een behoorlijke flop. We waren ietsje te laat voor de beroemde zonsondergang bij Tanah Lot, en het was ook nog eens bewolkt. Bovendien zagen we beroemde tempel eerst aan voor een wel leuk gelegen restaurant. Klinkt indrukwekkend, niet?
Ook zijn we nog een dagje op pad geweest met een gids, die ons door de bergen naar een mooi gelegen meer reed, en daarna naar de aardbeiplantages. Ook best leuk.
We zijn ook nog een avond terug geweest naar Ubud, voor het benefietconcert van Michael Franti & friends. Leuke muziek op een ietwat zweverig hippie-achtig festivalletje (1500 mensen ofzo). Leuke sfeer dat zeker.
En toen waren we bij vandaag, de laatste dag in Indonesie. Vanmiddag rond vier uur vertrekken we vanuit Sanur naar het vliegveld, vanavond om vijd over acht vertrekken we naar Singapore. En dan vliegt mijn moeder alweer snel door naar Amsterdam, waar zij natuurlijk onder luid gejuich op Schiphol zal worden opgehaald.
En voor mij, voor mij begint het avontuur nu pas echt. Na een kleine wachtperiode op Singapore Airport (slechts een uurtje of 36) vlieg ik moederziel alleen naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. Een overnachtig daar, en op twee april zet ik voort naar Pokhara, plaats van bestemming.
Dus lieve lezers, blijf me volgen, want ook al komt mijn moeder alweer terug, ik ben pas net begonnen!
Voor de laatste keer vanuit Indonesie,
Terima Kasih voor het lezen en
Selamat Jalan!
Nik & Peggy
-
30 Maart 2009 - 07:01
Bart:
Veel plezier in Nepal!! -
30 Maart 2009 - 09:31
Maxi:
maak er wat moois van gozer! -
30 Maart 2009 - 10:09
Nicole:
Goede reis voor beiden!
En veel plezier met het vervolg van je avontuur! -
30 Maart 2009 - 14:40
Els:
Spannend zeg!!! Nik, goede reis naar nepal en doe een beetje voorzichtig, he, in Singapore en daarna ook. Tja, als grote zus moet je dat nu eenmaal zeggen!
Kus! -
30 Maart 2009 - 19:05
Femke:
hee Nik, goede reis, leuk zeg Nepal!
Els en ik zijn ook al eens op Singapore vliegveld geweest, gelukkig is daar heel veel te doen, en een bothanische tuin op het dak, kan je even frisse lucht halen!
xx femke -
30 Maart 2009 - 19:15
Tiny J:
Hoi Nik,
Ik blijf je volgen hoor in Nepal.Deze fantastische reis is een goede opwarmer voor je echte avontuur! Een hele goede reis gewenst en tot je volgende bericht.
Groetjes Tiny -
30 Maart 2009 - 19:33
Jori:
Heey man,
ik houd je in de gaten hoor;) ben heel erg benieuwd!
Gr Jori
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
