Singapore, Kathmandu, Pokhara!
Door: Nik
Blijf op de hoogte en volg Nik
02 April 2009 | Nepal, Pokhara
Dag lieve lezers!
Dit is 'm dan, m'n eerste geheel allenig geschreven bericht!
En dan beginnen we natuurlijk in Singapore:
Na de vlucht vanuit Denpasar, Bali, bleef ik al snel alleen achter op Singapore Airport. Peggy moest snel door naar Nederland, terwijl ik fijntjes een tussenstop van 36 uur had. Ik ben uiteindelijk het vliegveld niet afgeweest, maar heb me prima vermaakt op het enorme vliegveld. Leuke winkeltjes, restaurantjes, mensen gekeken en de Lonely Planet grondig doorgelezen.
Op 1 april 's ochtends vroeg was het dan zover; de vlucht naar Kathmandu!
Na een probleemloze vlucht van vijf uur (naast twee andere Nederlanders) was ik in de hoofdstad van Nepal.
Meteen maar de eerste de beste taxi genomen naar Thamel, de wijk van waaruit ook de bus naar Pokhara zou vertrekken. Ik had al snel een hotelletjes gevonden, dat later bijzonder gehorig zou blijken (maarja voor een nacht...). Daar ook gelijk een ticket geboekt voor de bus naar Pokhara.
Snel nog even door Thamel (de meest toeristische wijk van het centrum van Kathmandu) gelopen, lekker geluncht, 's avonds alleen uit eten geweest en vroeg naar bed. Om acht uur lag ik erin, en om kwart over acht viel de stroom uit. Timing, dacht ik zo.
Overigens was de cultuurshock wel behoorlijk; Nepal is nog veel armer, viezer en drukker dan Indonesie... overal bedelende zwerfkinderen, in de straten klinkt nonstop een vreselijk 'claxonconcert' en de smog slaat op je keel.
En dan de volgende ochtend, om half zes op, zeven uur vertrokken met de bus, met een zeven uur durende busreis voor de boeg. De eerste stop was om tien uur, en het was ook daar waar ik even met stomheid geslagen was. Nog geen tien seconden uit de bus zag ik een bekende! En wel Sanneke Roelofs, de Nederlandse vrijwilligster die in mei mijn collega wordt in de Shreejana Children's Home. Ik wist dat ze al eerder naar Nepal zou gaan om nog een trekking te maken, maar dat ze op het zelfde moment (maar andere bus) van Kathmandu naar Pokhara zou reizen, was echt puur toeval. Toch leuk, om een bekende tegen te komen, midden in Nepal.
Na inderdaad zeven uur kwamen we aan in Pokhara, waar ik werd opgehaald door Lucinda, een Nederlandse vrijwilligster van het weeshuis die over 4 dagen vertrekt uit Pokhara. We habben daar nog eventjes gewacht op Sanneke, en samen zijn we naar het Gauri Shankar Guesthouse gereden, waar ik de komende maanden hoop te kunnen blijven (in ieder geval deze week nog). In het guest house meteen kennis gemaakt met de managers en het andere personeel, daarna de foto's van Lucinda bekeken en geluisterd naar een hoop verhalen. Ik probeerde m'n mobiel op te laden om het thuisfront eerder op de hoogte te stellen van mijn aankomst, maar je raad het, geen stroom.
Daarna heeft Lucinda ons Lakeside laten zien, de wijk waar ik verblijf (aan het Phewa Tal, groot meer bij Pokhara). Toeristisch, maar wel heel gezellige sfeer en bovendien een toeterverbod voor de auto's (lekker rustig).
Morgen gaan Lucinda, Sanneke en ik naar het guesthouse om daar kennis te maken met de kinderen ( er zijn er nu maar vier van de dertig, omdat er vakantie is en de meesten naar familie door het hele land zijn) en het personeel. Ook hoop ik morgen al hier een fiets en een simkaart te kunnen kopen.
Het tijdsveschil met Nederland is hier drie uur en drie kwartier ongeveer, wat behoorlijk beroerd rekent. Ik heb m'n mobiel nog altijd om Nederlandse tijd staan. Voor de mensen die het interessant vinden, online zal ik meestal zijn rond een uur of acht, negen, dus kwart over vier, vijf in Nederland. Niet elke avond, maar wel regelmatig. Internet is dichtbij en erg goedkoop hier (30 ct per uur).
Jullie horen snel weer van me!
Liefs Nik
Dit is 'm dan, m'n eerste geheel allenig geschreven bericht!
En dan beginnen we natuurlijk in Singapore:
Na de vlucht vanuit Denpasar, Bali, bleef ik al snel alleen achter op Singapore Airport. Peggy moest snel door naar Nederland, terwijl ik fijntjes een tussenstop van 36 uur had. Ik ben uiteindelijk het vliegveld niet afgeweest, maar heb me prima vermaakt op het enorme vliegveld. Leuke winkeltjes, restaurantjes, mensen gekeken en de Lonely Planet grondig doorgelezen.
Op 1 april 's ochtends vroeg was het dan zover; de vlucht naar Kathmandu!
Na een probleemloze vlucht van vijf uur (naast twee andere Nederlanders) was ik in de hoofdstad van Nepal.
Meteen maar de eerste de beste taxi genomen naar Thamel, de wijk van waaruit ook de bus naar Pokhara zou vertrekken. Ik had al snel een hotelletjes gevonden, dat later bijzonder gehorig zou blijken (maarja voor een nacht...). Daar ook gelijk een ticket geboekt voor de bus naar Pokhara.
Snel nog even door Thamel (de meest toeristische wijk van het centrum van Kathmandu) gelopen, lekker geluncht, 's avonds alleen uit eten geweest en vroeg naar bed. Om acht uur lag ik erin, en om kwart over acht viel de stroom uit. Timing, dacht ik zo.
Overigens was de cultuurshock wel behoorlijk; Nepal is nog veel armer, viezer en drukker dan Indonesie... overal bedelende zwerfkinderen, in de straten klinkt nonstop een vreselijk 'claxonconcert' en de smog slaat op je keel.
En dan de volgende ochtend, om half zes op, zeven uur vertrokken met de bus, met een zeven uur durende busreis voor de boeg. De eerste stop was om tien uur, en het was ook daar waar ik even met stomheid geslagen was. Nog geen tien seconden uit de bus zag ik een bekende! En wel Sanneke Roelofs, de Nederlandse vrijwilligster die in mei mijn collega wordt in de Shreejana Children's Home. Ik wist dat ze al eerder naar Nepal zou gaan om nog een trekking te maken, maar dat ze op het zelfde moment (maar andere bus) van Kathmandu naar Pokhara zou reizen, was echt puur toeval. Toch leuk, om een bekende tegen te komen, midden in Nepal.
Na inderdaad zeven uur kwamen we aan in Pokhara, waar ik werd opgehaald door Lucinda, een Nederlandse vrijwilligster van het weeshuis die over 4 dagen vertrekt uit Pokhara. We habben daar nog eventjes gewacht op Sanneke, en samen zijn we naar het Gauri Shankar Guesthouse gereden, waar ik de komende maanden hoop te kunnen blijven (in ieder geval deze week nog). In het guest house meteen kennis gemaakt met de managers en het andere personeel, daarna de foto's van Lucinda bekeken en geluisterd naar een hoop verhalen. Ik probeerde m'n mobiel op te laden om het thuisfront eerder op de hoogte te stellen van mijn aankomst, maar je raad het, geen stroom.
Daarna heeft Lucinda ons Lakeside laten zien, de wijk waar ik verblijf (aan het Phewa Tal, groot meer bij Pokhara). Toeristisch, maar wel heel gezellige sfeer en bovendien een toeterverbod voor de auto's (lekker rustig).
Morgen gaan Lucinda, Sanneke en ik naar het guesthouse om daar kennis te maken met de kinderen ( er zijn er nu maar vier van de dertig, omdat er vakantie is en de meesten naar familie door het hele land zijn) en het personeel. Ook hoop ik morgen al hier een fiets en een simkaart te kunnen kopen.
Het tijdsveschil met Nederland is hier drie uur en drie kwartier ongeveer, wat behoorlijk beroerd rekent. Ik heb m'n mobiel nog altijd om Nederlandse tijd staan. Voor de mensen die het interessant vinden, online zal ik meestal zijn rond een uur of acht, negen, dus kwart over vier, vijf in Nederland. Niet elke avond, maar wel regelmatig. Internet is dichtbij en erg goedkoop hier (30 ct per uur).
Jullie horen snel weer van me!
Liefs Nik
-
02 April 2009 - 15:21
Tom:
Yo Smoothy!
Wat een verhaaltjes weer zeg, ontzettend leuk om te lezen!
Helaas deze keer geen foto's, die zijn echt enorm indrukwekkend namelijk! Nu Peg weg is, niet gelijk gaan barrelen daar hè mr, Smooth Operator! Spreek je snel!
X. -
02 April 2009 - 15:31
Linde:
hallo lieve nik,
het lijkt me erg spannend om nu helemaal alleen te zijn.
Echt toevallig dat je iemand tegenkwam!
heel veel xsjes linde
p.s. ik mis je! -
02 April 2009 - 18:38
Elna:
Hoi Nik,
Je avontuur in Nepal is begonnen.
Ik ben benieuwd naar je verhalen over kindertehuis.
Groet Elna
-
02 April 2009 - 20:23
Els:
Lieve broer,
Ik ben blij dat alles goed is gegaan en dat je er bent! Veel plezier met de kinderen en je eerste dagen daar. Kijk goed om je heen en geniet ervan!
En net als Linde: Ik mis je ook! -
02 April 2009 - 20:55
IndoSophie:
Yeees mister how are you? ;-)
Pff lijkt me echt niks zo lang alleen op het vliegveld zitten. Gelukkig ben je nu weer onder de mensen. Veel plezier nog!
Groetjes vanuit het saaie Nederland -
04 April 2009 - 09:39
Medium:
NzC!!
lekker man dat ales zo goed verloopt.
en nu alleen zonder je moeder, dat gaat nog wat worden daar ;)
keep up the good work!
Xx -
04 April 2009 - 11:07
Kirsten:
Hoi Nik,
Via een collega(mijn ex schoonmoeder) van de moeder van Max Boerman(een vriend van jou, toch?) ben ik aan je site gekomen. 7 mei vlieg ik naar Kathmandu om min 1 maand, miss langer bij een weeshuis te gaan helpen. Afhankelijk van hoe lang ik daar kan blijven, ga ik mijn resterende weken rondreizen. Ik weet niet wat jouw plannen precies zijn, maar het leek me leuk om als we bij elkaar in de buurt zijn een keer af te spreken. Laat als je tijd hebt maar even weten of je dat ziet zitten(kirsten_westenberg@hotmail.com).
Heel veel plezier in ieder geval en miss tot over een paar weken.
Groetjes, Kirsten. -
04 April 2009 - 15:44
Janne:
Heeyy lieve Nik,
Lijkt me heel leuk daar. Hier hebben we het ook druk met allerlei wedstrijden. Morgen doen we 5 km bij de brijderloop.
XXX janne
p.s Ik mis je net als Linde en Els -
05 April 2009 - 16:31
Francis:
Hoi Nik,
Hèhè eindelijk is 't dan zover hè. Het grote avontuur in Nepal. Het lijkt mij ook wel erg leuk zo'n hele dag op zo'n groot vliegveld rond te struinen. En wat toevallig dat je, nèt uit de bus, een bekende tegen komt. Lijkt me echt heel vreemd, zoiets verwacht je helemaal niet en dan staat er opeens iem. die je kent.
Wij wensen je heel veel plezier in Nepal.
Groetje Francis en Paul,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
