Moesson, Gezelligheid & Luizen
Door: Nik
Blijf op de hoogte en volg Nik
17 Mei 2009 | Nepal, Pokhara
Jullie waren nauurlijk bang dat ik was gestopt met schrijven, maar niets is minder waar! Weliswaar na een pauze van (ruim) twee weken, maar er is weer leesvoer vers van de Nepalese pers!
Maar eens beginnen met de moesson, wat natuurlijk het weer hier betfreft. De moessoen (of regenseizoen) houdt in dat het of heel (heel Heel HEEL) erg (erg Erg ERG) warm is, of dat het (stort Stort STORT)regent, of dat het behoorlijk hard (vlug-iedereen-naar binnen-want-de-wereld-vergaat-HARD) onweert plus (stort Stort STORT)regen. De beste momenten zijn vlak voor of vlak na de regen, als het aangenaam koel en dus nog droog is. Groot voordeel van de regen zelf is de luchten 's ochtends prachtig helder zijn en ik dus elke morgen met geweldig uitzicht op de Himalaya naar het knderhuis fiets. Een van de nadelen is weer dat de straten en weggetjes nat en vies worden, en dat het me ontbreekt aan een fiets met spatbord. Smerige kleren die waarschijnlijk niet mee terug komen naar Nederland zijn het gevolg...
En dan de gezeligheid. Want het is hier gezelig, lieve mensen, heel erg gezellig. Het werk in het kinderhuis gaat supergoed, vorige week te horen gekregen dat de staff toch wel erg blij is met mij & Sanneke, en de manier waarop we bezig zijn met de kinderen.
Vaste prik voor mij is inmiddels een voetbalwedstrijd buiten hte terrein van het kinderhuis met de oudere jongens en hun schoolvrienden (sta na gisteren even op non-actief door een gekneusde grote teen, wat weer leidt tot een vreselijk charmante waggel in mijn teenslippers).
Verder gaat het goed met de huiswerk begeleiding, ik sta zelfs op het punt een soort van bijbaantje te accepteren als Engels leraar op de boarding school waar de meeste kinderen van Shreejana Chlidren Home op school zitten. Waarschijnlijk drie dagen in de week, voor een maand, maar de details komen later wel.
En naast het werk is er zo mogelijk nog veel meer gezelligheid! In Gauri Shankar Guesthouse worden heel wat verhalen uitgewisseld, spelletjes gespeeld, en bij alles wordt vooral een hoop gelachen. Judy, de Australische manager heeft een groot talent voor het vertellen van (hilarische) verhalen over 'opmerkelijke' gasten in het verleden van GSGH. Ram & Harka, de Nepalese managers hebben op hun beurt weer de gave op (net zo hilarische) imitaties van die 'opmerkelijke' gasten te geven.
Naast de lol met het management kom je natuurlijk een hoop andere reizigers tegen uit alle landen, wat erg leuk is. Zo zat ik gisteravond te kaarten met twee Finse vrijwilligers werkzaam in Kathmandu (Oh realy, volunteer? Me too, here in Pokhara actually. What do you exactly? etc., etc.), eet ik 's avonds af en toe met een Schotse vrouw die hier Engelse les geeft (Arrrrrre you a volunteerrrrrrr? That's grrrrrreat!), en zat ik vandaag te praten met een stel bestaande uit een Braziliaanse man zijn vrouw uit Guatemala, die geen huis hebben maar altijd aan het reizen zijn en morgen vertrekken naar Alaska. Genoeg contacten dus!
En dan de luizen. Want jawel, ik had (heb?) ze! Twaalf maar liefst! Dat betekent vanaf nu, net als de meiden in het kinderhuis, elke dag kammen met de luizenkam! Geen zorgen, ik zal alles in werk stellen om luisvrij terug te keren naar Nederland!
Nog even een korte terugblik; zoals jullie weten zijn we wezen canyonnen (het blijft een raar woord...), wat echt helemaal geweldig was! Foto's hopelijk zo snel mogelijk op internet.
Dat was het voor nu, tot schrijfs!
Liefs Nik
Maar eens beginnen met de moesson, wat natuurlijk het weer hier betfreft. De moessoen (of regenseizoen) houdt in dat het of heel (heel Heel HEEL) erg (erg Erg ERG) warm is, of dat het (stort Stort STORT)regent, of dat het behoorlijk hard (vlug-iedereen-naar binnen-want-de-wereld-vergaat-HARD) onweert plus (stort Stort STORT)regen. De beste momenten zijn vlak voor of vlak na de regen, als het aangenaam koel en dus nog droog is. Groot voordeel van de regen zelf is de luchten 's ochtends prachtig helder zijn en ik dus elke morgen met geweldig uitzicht op de Himalaya naar het knderhuis fiets. Een van de nadelen is weer dat de straten en weggetjes nat en vies worden, en dat het me ontbreekt aan een fiets met spatbord. Smerige kleren die waarschijnlijk niet mee terug komen naar Nederland zijn het gevolg...
En dan de gezeligheid. Want het is hier gezelig, lieve mensen, heel erg gezellig. Het werk in het kinderhuis gaat supergoed, vorige week te horen gekregen dat de staff toch wel erg blij is met mij & Sanneke, en de manier waarop we bezig zijn met de kinderen.
Vaste prik voor mij is inmiddels een voetbalwedstrijd buiten hte terrein van het kinderhuis met de oudere jongens en hun schoolvrienden (sta na gisteren even op non-actief door een gekneusde grote teen, wat weer leidt tot een vreselijk charmante waggel in mijn teenslippers).
Verder gaat het goed met de huiswerk begeleiding, ik sta zelfs op het punt een soort van bijbaantje te accepteren als Engels leraar op de boarding school waar de meeste kinderen van Shreejana Chlidren Home op school zitten. Waarschijnlijk drie dagen in de week, voor een maand, maar de details komen later wel.
En naast het werk is er zo mogelijk nog veel meer gezelligheid! In Gauri Shankar Guesthouse worden heel wat verhalen uitgewisseld, spelletjes gespeeld, en bij alles wordt vooral een hoop gelachen. Judy, de Australische manager heeft een groot talent voor het vertellen van (hilarische) verhalen over 'opmerkelijke' gasten in het verleden van GSGH. Ram & Harka, de Nepalese managers hebben op hun beurt weer de gave op (net zo hilarische) imitaties van die 'opmerkelijke' gasten te geven.
Naast de lol met het management kom je natuurlijk een hoop andere reizigers tegen uit alle landen, wat erg leuk is. Zo zat ik gisteravond te kaarten met twee Finse vrijwilligers werkzaam in Kathmandu (Oh realy, volunteer? Me too, here in Pokhara actually. What do you exactly? etc., etc.), eet ik 's avonds af en toe met een Schotse vrouw die hier Engelse les geeft (Arrrrrre you a volunteerrrrrrr? That's grrrrrreat!), en zat ik vandaag te praten met een stel bestaande uit een Braziliaanse man zijn vrouw uit Guatemala, die geen huis hebben maar altijd aan het reizen zijn en morgen vertrekken naar Alaska. Genoeg contacten dus!
En dan de luizen. Want jawel, ik had (heb?) ze! Twaalf maar liefst! Dat betekent vanaf nu, net als de meiden in het kinderhuis, elke dag kammen met de luizenkam! Geen zorgen, ik zal alles in werk stellen om luisvrij terug te keren naar Nederland!
Nog even een korte terugblik; zoals jullie weten zijn we wezen canyonnen (het blijft een raar woord...), wat echt helemaal geweldig was! Foto's hopelijk zo snel mogelijk op internet.
Dat was het voor nu, tot schrijfs!
Liefs Nik
-
17 Mei 2009 - 10:01
Elsje:
Lieve Nik,
Klinkt weer goed, op de luizen na, dan! Elke dag met de luizenkam?? Ik weet een snellere oplossing: 1 x met de tondeuse!
Dat Canyoning heb ik ook gedaan in Nieuw-zeeland! Leuk!!
Ben benieuwd of je baantje als leraar Engels doorgaat. Misschien kun je de directeur ook een beetje bijles geven!
Dikke zoen! -
17 Mei 2009 - 10:06
Maxi:
nikkie toch wat gruwelijk klinkt het allemaal! de sfeer is volgens mij fantastisch, echt heel gaaf! sprak gister je zus trouwens in de studio! maar veel plezier gozer! kusje -
18 Mei 2009 - 18:26
Ria Vossen:
wat beleef je toch veel Nik fantastisch voor je en de kinderen je bent er geknipt voor.Ik ben trots op je en geniet mee met je verhalen lieve groetjes van Ria Vossen -
24 Mei 2009 - 12:15
René Wijker:
Volgende x ga ik met je mee Nik.
Groet, René
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
